هجاء مؤمنهِجاء به کسر هاء خلاف مدح است، یعنی هجو کردن. ۱ - منظور از هجاء مؤمنینغرض از هجاء مؤمنین ذکر معایب آنان به شعر می‌باشد. ۲ - حکم هجاء مؤمنینهجاء مؤمنین به اجماع حرام است و ادله حرمت غیبت بر آن دلالت دارد، و همچنین است غیبت. ۲.۱ - منظور از غیبتمراد از غیبت ذکر امور و گفتن مطالبی است در غیاب شخص که خوش ندارد گفته شود و خشم او را بر می‌انگیزد. و به بیان دیگر غِیبت به کسر غین بر شمردن نقائص و معایب موجود در شخص در غیاب وی است و اگر معایبی گفته شود که در شخص موجود نیست بهتان نامیده می‌شود. [۸]
تعریفات جرجانی، ص۱۴۳.
۲.۱.۱ - حکم غیبت و بهتانو هر دو به استناد آیات و روایات حرام است. ۳ - پانویس
۴ - منبعجابری عرب‌لو، محسن، فرهنگ فقه اصطلاحات اسلامی، ص۱۸۴-۱۸۵. |